Utdrag om Svelgen stadion frå


 historieboka ”Heia STIF!”:

Boka vart utgjeva i 2003, og forfattar var Frank Ryland. Boka kostar no 100 kr.

1946

Den provisoriske idrettsbana stod klar til bruk dette året og vart kalla Øyrabana. Denne låg inne ved Smelteverket, ovanfor der småbåthamna låg ved inngangen til år 2000. Denne bana som hadde ein omkrins på 271 meter, hadde to løpebaner, var noko hard og ujamn då den låg på ein planert slaggtipp og hadde ikkje noko banedekka av noko slag opp på slaggen. Fram til denne tid hadde ein drive kasteøvingar og sprunge 60 m på grusplanen framfor Folkets Hus. Også ”planen” (brukt som parkeringsplass ved inngangen til år 2000) ved Bakketunet 1–3 på Villabakken vart brukt til litt friidrettstrening. Alf Zachariassen budde i desse dagar i Bakketunet 1, (der barnebarnet Terje Rebni budde ved inngangen til år 2000) og ein nytta denne ”planen” til bl.a. å støte kule og hoppe lengde. Løpstreninga hadde til denne tid foregått langs vegane i Svelgen. Mykje brukt var Elvavegen frå brua ved Riseelva og inn mot det blå hybelhuset ved Smelteverket, samt vegstrekninga ved Hus 8 på Villabakken.

I eit spørjeskjema til Sogn og Fjordane Idrettskrins datert 11. februar dette året svarte STIF følgjande på spørsmål om kva for forarbeid som var gjort på eit evt. nytt idrettsanlegg: ”Det forutsettes at A/S Bremanger Kraftselskab skal begynne å fylle slagg fra sin rujernsovn på den plass som etter reguleringsplanen er bestemt til idrettsanlegg. Henvendelse herom vil bli tilstillet direksjonen”. Mykje tyder på at det alt her var snakk om å fylle ut Øyravågen, der Svelgen Stadion låg ved inngangen til år 2000. Dette var dei første planane om ei idrettsbane på dette området som ein kjenner til.

1947

Sjølv om ein hadde fått ei provisorisk idrettsbane, hadde kampen for å få ei permanent idrettsbane høg prioritet. Difor vart Alf Zachariassen på generalforsamlinga vald til formann i ein 16 mann stor ”Idrettsplasskomité”. Dette var ei utviding av 3-mannskomiteen ein valde 26. februar 1931. Forutan Zachariassen var Aksel Kleiven framleis med, medan Kaare Kjølberg som kjent hadde reist frå bygda. Dei andre medlemane var: Samson Sande, Alfred Hestdal, Ragnar Rylandsholm, Odd Rise, Alf Sande d.y, Rolf Sagebø, Reidar Hansen, Henrik Frøyen, Lars Løvfald, Lorentz Eikeset, Einar Sande, Lauritz Midtbø, Peder P. Hallset og Olav Valberg. På styremøtet 16. april orienterte ”Zachen” om det framtidige idrettsanlegget i Øyravågen. Denne idrettsbana var planlagd plassert på delar av eit område som A/S Bremanger Kraftselskab 22. februar 1917 fekk eigedomsretten til. Dette var første gong idrettsbana, som var i bruk ved inngangen til år 2000, vart omtala i protokollen til STIF.

1948

I brev av 30. april dette året la bygartnar Aspesæter frå Bergen fram ei skisse til eit idrettsanlegg i Øyravågen med medfølgjande brev. Dette materialet sende STIF vidare til Idrettskrinsen 3. mai. I eit brev til Bremanger heradsstyre (det som seinare vart kommunestyret) datert 19. desember dette året, skreiv formannen i Bremanger Idrottsnemnd, Alf Zachariassen følgjande: ”STIF vil freiste å få skøytt idrettsbanearealet over til seg, for sidan å overføre den til heradet”.

1956

STIF miste dette året den midlertidige idrettsbana inne ved verket då Smelteverket hadde bruk for grunnen til eige bruk. STIF skulle mellom anna arrangere barnekrinsturnstemne dette året, men dette måtte flyttast til Florø pga. at bana var i for dårleg stand. 26. november dette året var Statens Ungdoms- og idrettskontor (SUI) ved Rolf Hofmo i eit møte i Svelgen med bl.a. direktør Kjell Nielsen på Smelteverket. Her følgjer Åge Skåtun sine minne frå dette møtet, nedskrive i ettertid i samband med denne boka: ”Statens tilskudd til idrettsanlegg, samfunnshus o.l. gikk på denne tid gjennom SUI. Det var derfor meget viktig å få sjefen sjøl til Svelgen for at han kunne bli kjent med forholdene i et innelukket industrisamfunn som Svelgen den gang var. Under møtet ble det orientert om planer for både idrettsplass, svømmebasseng og samfunnshus. Hofmo ble også orientert om plassproblemer som gjorde at det bare kunne bli 360 m løpebaner. Han var positiv og gav gode råd om underlag for søknad om tilskudd”. Grunnen til at ein ikkje kunne få lenger løpebane enn 360 m var vegane på kortsidene av idrettsbana. Internasjonale og nasjonale krav var at bana skulle vere 400 m lang.

I 1955 vedtok dei nye eigarane av Smelteverket eit omfattande program for vidareutbygging av Smelteverket og Kraftverket. Kraftverk Svelgen 2 (bl.a. Hjelmevatn) skulle utbyggjast, vidare skulle ein byggje følgjande nye anlegg: Ovnshall for Ovn 2 (starta opp sommaren 1956) og Ovn 3, surstoffanlegg, laboratorium, ferrosilisiumverk, nettfrekvensomn, ny kai, bustadhus m.m. Alt dette betydde mykje arbeid med utskyting av fabrikktomtar inne på verket og kraftverkstunnelar. Dette ville igjen gje mykje overskotsmasse som ein ville fylle ut Øyravågen med. 26. august sende STIF planar for eit nytt idrettsanlegg til Statens Ungdoms- og idrettskontor. Det var Åge Skåtun som laga dei første utkasta til teikning av idrettsbana. Etterkvart overtok Frank Tangen og i 1960 overtok Knut Øverland ansvaret. Det var Smelteverket som stod som ansvarleg for idrettsbana, men STIF hjalp til med mykje dugnadsarbeid. Dei første planane til denne idrettsbana har ein funne datert til 1946. Til denne planlagde idrettsbana tildelte Bremanger kommune kr 12 000 dette året.

1957

I eit brev datert 6. mars 1957 skreiv Rolf Hofmo i SUI at ein var blitt einige om plassering, størrelsesforhold og finansiering for følgjande 3 anlegg: Idrettsplassen skulle koste 90 000 kr og skulle finansierast på følgjande måte: dugnad kr 25 000, bidrag frå verket kr 25 000, bidrag frå kommunen kr 10 000 og tippemidlar kr 30 000. ……………………. Ein må her leggje til at dette var kalkulasjonar og planar som gjekk fleire år fram i tida. I følgje eit skriv i samband med ei befaring på desse 3 nemnde anlegga 26. juli dette året, vart det skrive at arealet som idrettsbana skulle ligge på var byrja å ta form og det vesentlegaste av utfyllingane var gjort.

1958

Grovplaneringa av arealet til idrettsbana i Øyravågen vart gjort ferdig av Bremanger Smelteverk enten mot slutten av dette året eller i byrjinga av 1959. I følgje eit kostnadsoverslag over idrettsplassen, datert 29. januar 1959, hadde BS betalt 5 000 kr for dreneringsrør og 15 000 kr for grovplanering.

1959

Dette året grov ein opp den grovplanerte idrettsbana, både rundt den og med jamne mellomrom på tvers, og la ned dreneringsrør. I eit brev datert 27. oktober frå Bremanger Smelteverk, ved Åge Skåtun og Kjell Nielsen, til arkitektfirma Chr. Pran & Otto Torgersen i Oslo skreiv ein at kultlaget på fotballbana skulle sløyfast og erstattast av eit 3 cm lag av finpukk. Som banedekke på fotballbana ville ein forsøke med eit dekke av ein del koksgrus, ein del sand og kvartssubb, og ein del myrjord. Her følgjer eit utdrag frå brevet: ”Tribune utgår foreløpig. Med de nedbørsmengder vi har her i Svelgen, og så lenge vi ikke har noen treningsbane og den påbegynte idrettsbane skal dekke alle formål, også folke- og realskolens, våger vi ikke å gå i gang med gressdekke på fotballbanen. Vi må i stedet forsøke å få mest mulig grønt omkring banen”.

1960

På generalforsamlinga gav Åge Skåtun ei kort og fin orientering om idrettsplassen. I mars–juni var det ein del korrespondanse mellom Bremanger Smelteverk og Statens Ungdoms- og idrettskontor (SUI) i samband med kva for dekke ein skulle ha på fotball- og løpebana. Smelteverket sende inn tre koksgrusprøver, i ulike storleikar og ei prøve av kalksteinsubb. SUI tilrådde at ein la ut to ulike prøvefelt med ulike samansetningar av dei 4 steintypane + litt sagflis i blanda. Her følgjer eit utdrag frå eit notat frå banemeister Flesland ved Kronsminde Idrettsplass i Bergen si synfaring på Svelgen idrettsplass 20. september, skrive av Knut Øverland: ”Flesland mente at pukklaget vi har lagt ut er i tjukkeste laget da det er fare for uttørring. For å motvirke dette og for å at det skal gå minst mulig av toppdekke materialer, foreslo han å legge et ganske tynt lag med kvartssubb da dette holder på fuktigheten. Myrjorda, som vi viste han prøver av, var det helt OK å bruke i toppdekket, men for at den skal bli fin å arbeide med, bør den ligge en stund i frisk luft. Da dekket skulle vert lagt i høst, foreslo Dalen å benytte ”tørka” på verket og etterpå sikte jorda. Dermed kunne en kanskje slippe lagringstid på jorda. Toppdekket skal vere i 10 cm`s tykkelse før det valses. Flesand mente at dimensjonene på lengdehoppgropa kan minskes til 6 x 5 m. Høgdehoppgropa på 5 x 3 m er OK. Kastringene mente han burde vere i betong og at en plasserte sleggeringen i sydøstre ”hjørne” av halvmånen, og diskosringen i nordvestre hjørne av halvmånen. Halvmånelist spydkast bør legges permanent. Feste av lista rundt banen er OK. Målstolper mener Flesland at vi bør få laget hos Mjellem i Bergen, da han er spesialist i dette”. I årsmeldinga som vart skriva i desember månad dette året skreiv ein følgjande om idrettsbana: ”Smelteverket har hatt noen menn gående praktisk talt hele sommeren, slik at bana nå er ferdig drenert og grovplanert. Listingen rundt løpebana og spranggropene er også på det nærmaste ferdig. Det som står igjen av større arbeid er legging av dekklaget, men til dette har det vist seg å vere vanskeleg å skaffe god matjord. Det har på idrettsbanen vært utført svært lite dugnadsarbeide dette år, men vi får håpe banen kan bli ferdig kommende år”. Det vart i 1958 og 1959 utført mykje dugnadsarbeid av STIF på bana. Bl.a. hugsa Åge Skåtun ein ivrig Ingvald Ytrehus som bad om å få jobbe ”seg opp” dugnadstimar fordi han skulle reise i militæret og då ikkje ville få høve til å delta på dugnadsarbeidet.

1961

Dette var eit godt år for STIF då friidrettsdelen på den nye idrettsbana vart teken i bruk. Ein hadde fått ei 360 m løpebane med spranggroper. Ein håpte på å få til ei ordning for søndre sving (mot Naustneset), for elles kunne ein ikkje arrangere større stemne. Denne svingen fekk ein ikkje ha slik ein planla pga. at det gjekk ein bergnabb inn i bana og denne fekk ein ikkje lov å fjerne av grunneigarane. Fram til 1966 eller 1967, var det berre indre bane i denne søndre svingen. Ein hadde også fått ei sprintbane for 60 og 100 m med 4 løpebaner. Det stod att litt arbeid før fotballbana kunne takast i bruk. Det aller første stemnet på denne bana vart arrangert 7. juni, og det var eit uttakingsstemne for 11–14-åringane i STIF.

1962

For første gong hadde ein fått ei fotballbane med godkjende mål, og denne bana hadde koksgrusdekke. Ein kjøpte også inn nye fotballmål. Dei 3 første fotballkampane på den nye bana vart spelte dette året, og det virka som dette gav meirsmak.

1965

I løpet av året fekk fotballbana på Svelgen Stadion nytt grusdekke. Dette kosta kr 7826,87. No vart det lagt ”skikkeleg” grus, og ikkje koksgrus som hadde vore nytta sidan 1962. Denne koksgrusen var lite tilfredsstillande og blåste vekk. Etter dette vart det slutt på alle dei svarte skrubbsåra ein fekk med koksgrusen.

1966

Etter at idrettsbana vart teken i bruk i 1961 jobba ein jamt og trutt for ei løysing for bergnabben som gjekk inn i søndre sving mot Naustneset. Ved ei sak i Ytre Sunnfjord jordskiftesokn, som strekte seg over tidsrommet 10. mai–24. august 1966, vart det ved eit makeskifte gjort mogeleg å sprenge vekk den omtala bergnabben. Dette vart gjort enten dette året eller i 1967, og ein fekk då 4 løpebaner rundt heile bana.

1968

26. november 1968 sende den nyvalde formannen i STIF, Einar Gjerde, eit brev til Bremanger Smelteverket. Her følgjer eit utdrag av dette: ”Vi tillater oss med dette å henvende oss til eieren av idrettsplassen i Svelgen, Bremanger Smelteverk, for å få klarlagt visse sider vedrørende fremtidige utbedringer av plassen. Det som vi i første rekke tenker på i denne forbindelse er gressdekke på fotballbanen. Stadig flere gressbaner blir nå tatt i bruk. Og det er et sterkt ønske blant aktive og ledere om at vi i Svelgen skal kome etter på dette området. Idrettsplassen her i Svelgen er meget godt drenert, og er ellers i bra stand, slik at det ikke skulle by på så store utgifter å få lagt gressdekke på banen, og å få utført visse andre utbedringer. STIF sin hensikt med denne henvendelsen er å få tatt et initiativ, slik at det kan bli klarlagt hvilke muligheter som foreligger for å få idrettsbanen i den stand som er ønskelig”. 12. desember 1968 sende ein også brev til kommunen om same saka.

1970

27. mai sende STIF eit nytt brev til kommunen i samband med idrettsplassen i Svelgen. Her viste Gjerde til skrivet ein hadde gjort hausten 1968. I svaret STIF fekk frå kommunen i 1968, gjekk det fram at saka om idrettsplassen var avhengig av korleis reguleringsplanen for Svelgen, som då var venta ferdig i nærmaste framtid, ville bli. Gjerde skreiv at etter det han hadde hørt skulle behandling av reguleringsplanen snart opp i kommunestyret, og han meinte difor at det burde haldast eit møte mellom kommunen, Smelteverket som eigde idrettsplassen og STIF, for å diskutere idrettsanlegget i Svelgen. Gjerde håpa at kommunen ville ordne med eit slikt møte snarast, då han meinte det var viktig å få utveksla synspunkt før reguleringsplanen skulle bli behandla i kommunestyret.

1971

16. juni vart det arrangert eit møte mellom STIF, Smelteverket og kommunen. Bakgrunnen var at idrettsbana trengde opprustning og i følgje reguleringsplanen skulle idrettsbana i Svelgen i framtida verte plassert på Rise. På dette møtet vart ein einige om at idrettsplassen skulle utbetrast og setjast i forsvarleg stand. Dette skulle gjerast ved å leggje grasdekke på fotballbana og nytt dekke på løpebana. Dette skulle skje gjennom eit samarbeid mellom Smelteverket, kommunen og STIF. Omkostningane med nytt dekke var kalkulert til kr 50 000 + alt manuelt arbeid som måtte utførast. Men det kom også fram på møtet at ein Alt om 5–6 år kunne bli nøydd til å ta i bruk noverande idrettsplass til sentrumsutviding. I brev av 18. juni bad difor STIF kommunen om å snarast sikre seg arealet på Rise som var avsett til idrettsanlegg. STIF foreslo at dette vart gjort samstundes med at ein kjøpte tomt til ungdomsskulebygg. Ein meinte saka hasta då anlegget på Rise måtte vere ferdig til noverande anlegg vart teke i bruk til sentrumsutviding.

I august denne sommaren starta arbeidet med å omarbeide Svelgen Stadion frå grusbane til grasbane. Ein stor del av dette arbeidet vart utført på dugnad av STIF sine medlemar, og i årsmeldinga til Fotballgruppa takka styret for den gode dugnadsinnsatsen. I august månad vart det lagt jord på bana. Såing av bana vart gjort av pensjonisten Ragnvald Sætre, som i mange år var gartnar på Uteavdelinga på Smelteverket. Dette var ei så høgtidleg handling for han at han ikkje kunne utføre ho med hatten på. Til arbeidet på bana ville Sætre ikkje nytte traktor, så han fekk låne seg ein hest på Ytrehus. Men han fekk problem då han skulle føre hesten gjennom den mørke Eikelandstunnelen. Hesten nekta å gå, og Sætre var inne på tanken på om han skulle prøve å leie hesten over eller utanfor tunnellen. Men Sætre fann til slutt ut at han kunne knyte noko framfor auga på hesten og blende han. Det var også meininga at løpebana skulle få ei ansiktsløfting, men dette drog diverre ut.

1972

Denne sommaren vart den nye grasbana teken i bruk, og i august vart den første seriekampen i fotball spela på denne. At STIF hadde fått seg eiga grasbane kunne ein først og fremst takke formann og eldsjela Einar Gjerde for. Ikkje berre var han den som tok initiativ til å få lagt gras på bana i 1968, han var også den fremste pådrivaren undervegs med dugnad og organisering. Utbetring av løpebana var også blitt utført, og ein hadde no lagt raudstubbdekke. Dermed hadde STIF fått ei av dei beste løpebanene i fylket og STIF hadde også eit av dei flottaste idrettsbaneanlegga i fylket. I følgje årsmeldinga hadde STIF sine medlemar lagt ned mellom 1500 og 2000 dugnadstimar på bana. På styremøte 23. august vart det opplyst at økonomien i STIF var stram då det pågåande arbeidet på idrettsplassen hadde blitt 15 000 kr dyrare enn kalkulert. Denne hausten tok STIF opp eit lån på kr 10000 i Flora-Bremanger Sparebank for å dekke inn nokon av desse meirutgiftene. Dette fekk styret fullmakt til på årsmøtet i desember 1971. Seinare sette STIF sin mangeårige kasserar, Dagfinn Kleiven, opp eit anleggsrekneskap for Svelgen Stadion og dette viste at ein hadde utgifter på kr 79 773. Her følgjer utgiftene ein hadde: Innkjøp av jord kr 12 516, innkjøp av frø og fullgjødsel A kr 9 825, innkjøp av gjerde kr 845, transport jord med båt/bil kr 16 986, innkjøp av raudstubb kr 35 700, lossing/transport i Svelgen kr 1 900 og utkøyring av grus kr 2 000. På inntektssida fekk ein kr 30 000 i tilskot frå Bremanger Smelteverk og kr 20 000 frå Bremanger kommune.

1989

2. september sende STIF v/Per Åge Bueie eit brev til kommunen der det gjekk fram at STIF hadde planar om å ruste opp Svelgen Stadion. Planen ein hadde gjekk ut på å legge nytt toppdekke på løpebana, og om mulig nytte spillvarme til oppvarming av grasbana. Men for at STIF skulle få midlar frå STUI måtte ein ha garanti frå kommunen om at idrettsanlegget vill bli liggjande i sentrum i fleire år framover, og dette håpte STIF og Bueie på å få.

1990

8. februar sende STIF ved Per Åge Bueie brev til Fylkeskommunen og ba denne om ei vurdering av sjansen for at STIF skulle få tildelt tippemidlar for legging av ei oppvarma kunstgrasbane på eksisterande grasbane i Svelgen. I brev av 1. mars opplyste anleggskonsulent Bjarte Solaas at for å få tippemidlar så måtte anleggseigaren eige grunnen eller ha tinglyst leigeavtale for minimum 40 år, og skulle ein jobbe vidare med denne planen så måtte ein få oppfylt eit av desse kriteria. Men Solaas tykte det var ein svært så interessant idé, då Sogn og Fjordane ikkje hadde ei einaste bane med oppvarma kunstgras.

Den store hendinga dette året var besøket som Rosenborg BK hadde i Svelgen. Dette kom i stand av den grunn at Elkem, som eigde Smelteverket, var hovudsponsoren for Rosenborg i desse åra. I samband med besøket vart det spelt ein treningskamp mellom Rosenborg og Sogndal i Svelgen laurdag 28. oktober, der heile 1800 tilskodarar var tilstades. Dette var tilskodarrekord på Svelgen Stadion ved inngangen til år 2000.

1994

Ein var mot slutten av året einige om at løpebana trengde opprusting. Aller helst ønskte ein at ein kunne få utvida denne frå 360 m til 400 m, då ein meinte det ville vere meir motiverande å leggje ned arbeid og pengar i eit permanent anlegg. Grusdekket var heilt nedslite, og ein jobba med planar om å leggje nytt grusdekke på denne. På styremøte 3. februar vart det opplyst at STIF hadde fått søknaden om tippemidlar til opprustning av løpebane/grasbane i retur. Dette fordi ein ikkje hadde bruksrett for området, og fordi ein ikkje hadde dokumentert finansieringa. Styret vedtok at ein måtte forhandle med Elkem Bremanger om å få bruksrett over bana i 40 år. Dei aller siste friidrettsstemna på Svelgen Stadion før inngangen til år 2000, vart arrangert dette året. Hovudgrunnen til dette var at bana var i dårleg stand.

1995

Dette året la STIF press på kommunen for å få ei avklaring om Svelgen Stadion. Men det viste seg at denne saka om løpebana drog ut, og det vart ikkje noko avklaring dette året heller. I årsmøtereferatet vart det skrive at STIF vurderte å utvide anlegget etter utarbeidde planteikningar frå 1991, og med oppjusterte kostnadar ville dette koste om lag 350 000 kr. Finansieringa skulle løysast ved at følgjande gjekk inn med 1/3: Kommunen, tippemidlar og STIF. På årsmøtet vart det vedteke at STIF skulle sende søknad om utføring av arbeid etter utforma planteikningar, men med atterhald om at dei ovanforståande midlane ville verte mottekne. I Fjordenes Tidende si omtale av årsmøtet i desember vart det skrive at Bremanger kommune hadde stadfesta at idrettsbana skulle ligge der ho hadde lege sidan tidleg på 60-talet. Avisa skreiv vidare at årsmøtet vedtok at foreininga måtte kome i gang med dei økonomiske førebuingane, slik at det praktiske arbeidet med opprustinga kunne ta til i 1996. Det var og klart at STIF vill satse på å ruste opp det eksisterande anlegget med 360 m-bane, då det viste seg at 400 m-rundbane var lågt prioritert på fylkesplan. Ein ville no gå inn for eit delanlegg for sprint og tekniske øvingar.

1996

I årsmeldinga skreiv ein følgjande: ”Grunneigar av Svelgen Stadion er Elkem Bremanger Smelteverk. Dette fører til at STIF får avslag på søknad om tippemidlar til opprusting. Det vert framleis arbeidd med utforming av festekontrakt som kan godtakast (for minst 40 år) med omsyn til søknad om tippemidlar til opprusting. Eit forslag om legging av asfaltdekke utarbeidd av Kurt Hessvik vart diskutert på styremøte i oktober. Eigartilhøvet må avklarast før det eventuelt vert fatta vedtak”. I følgje STIF si årsmelding var det avsett kr 66 000 på konto som var øyremerka til opprusting av idrettsbana. I årsmeldinga skreiv Loftheim bl.a. følgjande: ”Svelgen Stadion har ikkje vore nokon ”pryd” for Svelgen i år heller. Det vi no kan håpe på er at kommunen og Elkem A/S kjem fram til ei avtale som gjer at STIF får søke om tippemidlar for opprustning i 1997”.

1997

I årsmeldinga etter dette året vart det opplyst at STIF hadde vorte tildelt kr 140 000 i tippemidlar for opprusting av Svelgen Stadion. Ein ville likevel vente med å sette i gang med dette arbeidet til eigarforholda om grunnen var avklara. I årsmeldinga skreiv leiar Espen Sortevik at om eigarforholda vart avklara, så ville ein gå i gang med opprusting våren/sommaren 1998.

1998

Eigedomsforholda på Svelgen Stadion var ikkje avklara, og ein hadde ikkje kome i gang med opprusting av løpebana. Her følgjer eit utdrag frå Fjordenes Tidende sin omtale av årsmøtet mot slutten av 1998: ”Det har ikkje vore gjort noko med idrettsbana på mange år og den er slett ikkje noko pryd for augo der den ligg midt i Svelgen sentrum. Det er mange år sidan saka fyrste gong var oppe på årsmøtet og det vart gjort vedtak om opprusting av bana. STIF har fått 140 000 kr i tippemidlar, Bremanger kommune har avsett 120 000 kr og STIF har avsett 66 000 kr til formålet. Saka har vore ein gjengangar på årsmøta. Årsaka er at det er Elkem som eig grunnen der bana ligg og dei kan seie opp leigeavtalen med eit halvt års varsel. Så lenge grunnspørsmålet ikkje er avklara får ein ikkje utløyst tippemidlar og laget kan heller ikkje gjere store investeringar før ein har ei festekontrakt på grunnen. Til sommaren vert tippemidlane trekte tilbake dersom det ikkje kjem fortgang i saka. Elkem sentralt har til no vist lite interesse og velvilje til å få avklara denne saka. Årsmøtet meinte at både Elkem og kommunen har eit ansvar, og oppmodar det nye styret til å presse på for å få ei avklaring snarast mogeleg”. Knut Øverland ved Elkem Bremanger gjorde ein svært god innsats for at STIF skulle få ein avtale som gjorde at ein kunne få tippemidlar til idrettsbana. Men då Øverland var på ferie midt på 1990-talet, vart papira til denne saka ved ein feil sendt til Elkem i Oslo. Etter at Elkem- juristane i Oslo fekk tak i papira, vart det diverre umogeleg å få ei ordning slik at ein kunne få tippemidlar.

På initiativ frå Olav Ommedal i Miljøvarme A/S vart det sett ned ei forprosjektgruppe som skulle utarbeide planar for ei oppvarma krøllgrasbane på eksisterande treningsbane ved Svelgen Stadion. Leiar for denne forprosjektgruppa var Asbjørn Svarstad. Planen var at bana skulle bli 70 x 110 meter og skulle oppvarmast av spillvarme frå Elkem Bremanger via varmevassrøyra som gjekk rett forbi bana. Bana vart kostnadsrekna til 4,8 millionar kroner og i følgje forprosjektgruppa låg det 28 klubbar innanfor ein radius på ein time frå Svelgen. Bana var tenkt finansiert v.hj.a. eigeninnsats frå STIF, tippemidlar, omstillingsmidlar frå SND og med støtte frå Miljøvarme A/S og Bremanger kommune. Men også her måtte ein vente på at eigedomstilhøva rundt idrettsbana måtte avklarast.

1999

Dette året søkte STIF om utsetjing på bruk av dei 140 000 kr ein hadde fått i tippemidlar til idrettsbana. Denne utsetjinga skuldast nok ein gong at ein ikkje hadde fått i stand ei avklaring på grunnspørsmålet. Heilt tilbake til 1948 hadde ein jobba med å få ei løysing på grunnspørsmålet i samband med idrettsbana i Øyravågen. I eit brev til Bremanger Heradsstyre (det som seinare vart Kommunestyret) datert 19. desember 1948, skreiv formannen i Bremanger Idrottsnemnd, Alf Zachariassen følgjande: ”STIF vil freiste å få skøytt idrettsbanearealet over til seg, for sidan å overføre den til heradet”. Men diverre hadde den over 50 år lange kampen vore fånyttes, og STIF kunne framleis ikkje få tippemidlar eller leggje store summar i opprustinga av Svelgen Stadion.